Pachyphytoides by J. van Keppel (Dutch)

Pachyphytum bracteosum x Echeveria gibbiflora cv. 'Metallica'.

Echeveria pachyphytoides de Smet ex Morren in Belg. Hort. 24 : 168 (1874).

Pachyphytum pachyphytoides Berger in Eng. & Prantl. Die natürlichen Pf. fam., Heft 18:482 (1930).

Pachyveria pachyphytoides Walth, in Cact. & Succ. J. (US) 6, 55, (1934).

Deze, rond 1870 door de Smet gewonnen hybride, was omstreeks 1930 zowel in Europa als in Amerika nog vrij algemeen in cultuur, wat blijkt uit de publicaties van Walther en Berger. Sedertdien schijnt deze plant grotendeels uit de cultuur verdwenen te zijn; in recente Amerikaanse literatuur wordt deze naam niet meet genoemd en de planten die in Europa onder deze naam voorkomen zijn meestal Pachyphytum bracteosum, Pachyveria 'Clavata' of andere Pachyveria's.

In de collectie van het I.V.T. te Wageningen vonden wij enkele jaren geleden  een plant, ontvangen als Echeveria opalin.

Van enkele blaadjes, die wij van deze plant kregen, is er inmiddels één tot een bloeibaar exemplaar opgekweekt en het is deze plant, die naar onze mening, de vroegere beschrijvingen het dichtst benadert. Slechts in één kenmerk wijkt deze plant af, n.l. in het ontbreken van de schubjes op de kroonbladen, waarvan zowel Walther als Berger melding maken. In de overigens summiere beschrijving van Morren wordt dit kenmerk echter niet genoemd. Daar dit kenmerk, naar ons is gebleken, door cultuurinvloeden kan verdwijnen of naar voren treden, achten wij dit niet van doorslaggevend belang.

In habitus vertoont deze plant het meest overeenkomst met de algemeen gekweekte Pachyveria 'Clavata'. Zij onderscheidt zich duidelijk van deze door de aan de top sterk verbrede, in het voorjaar fraai paarsrood verkleurende bladeren; de schutbladen zijn minder talrijk. Van Pachyphytum bracteosum verschilt zij door de vlakke bladeren, de 2-3-voudig gevorkte bloeiwijze, de grote schutbladen aan het onderste deel van de bloemstengel, en het korte, open bladrozet aan de top van de stam.

Pachyveria cv. 'Pachyphytoides' is een plant die voor de handel van weinig betekenis is, maar door de prachtige verkleuring der bladeren voor de liefhebbersverzamelingen aanbevolen kan worden en o.i. behouden moet blijven.

Korte beschrijving : Stamvormend, weinig spruitend, 20-40 cm hoog, met een kort, open rozet aan de top; bladeren omgekeerd eirondlangwerpig tot spatelvormig, 12 cm lang, 5 cm breed in de bovenste helft, blauwgroen, roodachtig verkleurend, vlak, gekield, aan de bovenzijde met lichte uitholling op de middennerf, (vooral bij de oudere bladen); bloemstengel 40 cm lang, 2-3-voudig gevorkt met éénzijdige trossen; grote gespoorde schutbladen, aan het onderste deel van de stengel ruim, tussen de bloemen dicht opeen geplaatst; bloemen talrijk, licht rood, kort gesteeld; kelkbladen langer dan de kroon, smaller en puntiger dan van Pach. bracteosum.

De plant heeft een typisch intermediair karakter: de groeiwijze en bladverkleuring van E. gibbiflora 'Metallica'; de bloemkenmerken van Pachyphytum, terwijl de bloeiwijze en bladvorm tussen beide ouderplanten in staat.